Je hebt altijd een keuze.

Ik zit tegenover je. Ik kijk naar je en maak oogcontact. Ik heb mijn armen over elkaar en mijn schouders zijn iets opgetrokken. Ik duik wat in elkaar. Ik voel de verwachtingen die jij ook voelt tijdens je intakegesprek. Ik voel hoe de gedachte bij me opdringt met: “Ik moet dit goed doen, anders heb ik gefaald. Ik laat het gewoon over me heen komen, dan is het snel voorbij.” Ik voel de angst om weer niet tot verkoop te komen. Alsof ik vastzit in mijn eigen greep.

 

Tijdens een intakegesprek vroeg ik aan de coachee: “ Wat is de reden dat wij hier samen aan tafel zitten?” Hij antwoorde met:” Ik ben nogal reactief”.

Als coach is dit wat je noemt een dream come true. Iemand die bij je aan tafel zit en direct verteld, zonder omwegen dat hij verteld waar hij last van heeft. Je hoeft daar niet meer naar te zoeken, alleen nog te checken.

Hij vertelde me hoe zijn werkdag eruit ziet. Thuis achter de computer. Af en toe door de telefoon sparren met zijn leidinggevende. Hij vertelde me hoe hij wilde dat zijn dag eruit zou zien. Gave projecten binnen bedrijven in de buurt van zijn woonplaats. Gave projecten zijn projecten waar hij moet puzzelen. Net zolang door puzzelen totdat alles klopt. Daar kwam een schittering in zijn ogen en een glimlach op zijn gezicht. Ik vroeg me af; hoe is het mogelijk dat deze jongen met deze schittering en deze glimlach niet tot verkoop komt.

“Wat houdt je daarin dan tegen?” was de volgende vraag die ik stelde. Hij reageerde nogal reactief. Daarnaast vond hij zo een intake gesprek ook wel een ding. Ik vroeg hem om daar eens wat over te vertellen. Hoe zag dat eruit? Wat doe je dan? Wat zeg je dan? Hij beantwoord een voor een de vragen. Ik transformeer langzaam. Ik neem de houding aan die hij beschrijft. Ik doe wat hij beschrijft en ik zeg wat hij beschrijft. Ik vraag aan hem hoe dit eruit ziet. “ Angstig, alsof je wacht tot de storm voorbij is.” “Dat is precies wat ik ervaar waardoor ik dichtklap, mezelf niet verkoop, weer achter mijn computer thuis komt te zitten en anderen daar weer de schuld van geef omdat er geen gave projecten voorbij komen….

De eerste kleine stap naar het maken van eigen keuzes is gezet, namelijk bewustwording. We gaan aan de slag en hij voegt daar aan toe: “ Graag zo snel mogelijk”.

 

Het onderstaande filmpje deel ik graag ter inspiratie. Ik vind deze film fantastisch. Al voelt het niet altijd zo, je hebt altijd een keuze. Niet over wat je voor kiezen krijgt maar wel hoe je ermee omgaat.

Wat het gebrek aan vrijheid met je doet.

Denk jij voor jezelf of laat je het toe dat anderen voor jou mogen gaan denken? Dat je langzaam de regie kwijtraakt en afhankelijk wordt van de situatie.

Dit filmpje is een  mooie metafoor over het gebrek aan vrijheid. Wat wij mensen doen als we het toelaten en gewend raken dat ervoor ons gedacht wordt.

Wat laat jij toe?

 

 

Veranderen is door een zure appel heen bijten en dat ben je vooral zelf

Accepteren? Is dat tegenwoordig het key woord? Als we leren accepteren dan hoeven we niet meer te vechten? Als we leren accepteren vinden we rust in ons zelf? Wanneer kan ik het dan accepteren? Hoe werkt dat accepteren?

Impact op veranderingen

Veranderen, vanuit mijn ervaring gaat dat gepaard met kwartjes die vallen, met pijn, met afscheid, jezelf aan durven kijken, de moed en de wil hebben om het aan te gaan, soms door een zure appel heen en dat was ik vooral zelf. Een tijd van voelen en nadenken. Nog een keer naar mezelf kijken. Beslissen, mijn hart volgen en het geluk hebben tot acceptatie te komen.

Dit brengt mij bij een situatie op de werkvloer. De ANWB wilde een verandering doorvoeren. Dit had voor mij als leidinggevende best veel impact. De gevolgen waren, dat ik mensen hun contract niet kon verlengen want we moesten met minder mensen hetzelfde werk doen. Ik moest meer de werkvloer op. Dat was niet heel erg maar aan de andere kant moest ik daarnaast ook managementtaken afmaken. Klant is koning dus de klant had de eerste prioriteit. Daar gingen mijn managementtaken. Ik merkte daarin ook dat ik de helicopterview kwijt raakte omdat ik nu middenin de loopgraven stond. Ik zat midden in een verandering en wist totaal niet wat ik er mee aan moest.

Totally not in controle

Wat ik deed, was discussie voeren met mijn leidinggevende. Ik was wel in voor een stevig potje verbaal knokken. Het maakte me boos en gefrustreerd want … dit kan toch niet zomaar? Hoe konden ze nou zomaar deze verandering doorvoeren en ons als leidinggevenden achter laten met al deze consequenties. Belachelijk! Ik werd negatief. Ja, en ook tegenover het team. Ik ging volledig op in mijn woede en frustratie. Het idee dat er niet naar mij geluisterd werd en dat ik geen controle had over deze situatie was killing! Ik voelde mij totaal niet gezien of gehoord.

Op een gegeven moment werd ik behoorlijk moe van continue tegen deze “belachelijke” verandering aan schoppen. Ik moest blijkbaar een andere strategie kiezen. Mijn leidinggevende bleef stellig en kwam niet in beweging. Dat was voor mij een rare gewaarwording. Meestal kreeg ik het wel voor elkaar om mensen met mij mee te krijgen. Dit keer dus niet meer. Toen kwam het besef. Ik werkte in dienst van dit bedrijf en kon hier niets aan veranderen. Ik moest of deze situatie accepteren of als ik hier niet happy van werd, voor mezelf kiezen. Dat was de situatie. Ik kon er niks aan veranderen. Dit is wat de ANWB moest doen.

Weggaan of blijven?

Tijdens het volgende overleg met mijn leidinggevende was de rust wat meer wedergekeerd. Voor mezelf had ik geaccepteerd dat ik deze situatie niet kon veranderen. Vechten had dus geen zin. De nieuwe situatie voelde voor mij nog steeds niet goed. Daar moest ik tegenover mezelf wel eerlijk in blijven. Maar ja en dan… Ik werkte al 12 jaar voor dit mooie professionele bedrijf. Als ik wegga.. De gedachte alleen al benauwde me.

Een nieuwe passie is geboren

Blijkbaar door in mijn hoofd het ANWB hoofdstuk langzaam af te sluiten, kwam er toch onbewust meer ruimte in mijn hoofd voor andere dingen. Langzamerhand verbrede ik steeds meer mijn wereld. Ik raakte op dat moment in gesprek met Diana. Zij vertelde mij over de WWLA de opleiding tot trainingsacteur in het bedrijfsleven. Na heel lang nadenken en na het aanvaarden van de “ik kan het niet” gedachten en “hoe moet ik dat allemaal organiseren met werk en gezin” gedachten ben ik toch gaan auditeren voor de opleiding. Wel zonder verwachtingen. Ik was er namelijk van overtuigd dat ik de auditie niet zou halen. Nu wetende dat het een vluchtweg was. Als ik namelijk die auditie niet zou halen, hoefde ik niets met de “ik kan het niet” gedachten en de “ hoe moet ik dit allemaal organiseren met werk en gezin” gedachte. Helaas ik was door en aangenomen voor de opleiding.

Veranderen is een moedige tussen fase

Ik heb natuurlijk volmonding “JA” gezegd tegen de opleiding en daarna ging mijn persoonlijke ontwikkeling als een trein. Ik ging om de week op vrijdag naar de opleiding. Het was elke keer weer een feestje. Tijdens de opleiding leerde ik mezelf steeds beter kennen. Ik leerde ook steeds meer waar mijn kwaliteiten lagen. Het werd daardoor ook pijnlijk duidelijk dat de ANWB een bedrijf was dat niet meer bij mij paste.

Afscheid nemen bestaat wel

Dat was best een pittig inzicht. Ik had wel tijd nodig om dit op een rijtje te zetten. Soms lopen de dingen, zoals ze blijkbaar moeten lopen. Alle managers van de ANWB kregen een mail dat ze opgeroepen werden. De dag dat we met zijn allen samen waren, kondigde de ANWB een reorganisatie aan. Voor mij was het zo klaar als een klontje. Het moment van afscheid was nu toch echt aangekomen. Ik was niet meer afhankelijk van dit ene bedrijf. Ik had voor mezelf onderzocht waar nog meer interesses zaten. Het klopte. Ik kon het afscheid accepteren.

Mijn volgende passie achterna

Nu anderhalf jaar later ben ik nog steeds aan het werk als trainingsacteur en train en coach ik jonge en startende leidinggevenden in hun loopbaan. Ik gun ze vooral de onafhankelijkheid en het onderzoek haar hen zelf.

 

 

 Ik ben Carmen Lopez-Brea van DC Theaterinterventies. Ik houd mij voornamelijk bezig met persoonlijk leiderschap. Toen ik 28 jaar was had ik een leidinggevende functie binnen de ANWB. Ik was een jonge hond met een kwispelende staart. Loyaal, alles goed willen doen en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Daarnaast had ik een lange stabiele relatie met mijn jeugdliefde en mijn hobby was improvisatietheater. Door het leidinggeven op relatief jonge leeftijd, leerde ik mijzelf goed kennen. Het team was de spiegel van mijn eigen gedrag. Door improvisatietheater en spel, leerde ik weer opnieuw spelen. Spelen met de realiteit, de humor op zoeken en veerkrachtiger te worden. Door de stabiele basis thuis had ik een stevige fundering. Dit gaf mij zelfvertrouwen.
Deze combinatie breng ik ook terug in mijn trainingen. Veiligheid en Stabiliteit. Ruimte om te spelen en plezier te hebben. Spiegelen en reflecteren op je eigen gedrag.

“Je kunt pas leidinggeven aan anderen, als je jezelf kunt leidinggeven”

Welke geheimen over het volhouden van veranderen, kunnen we leren van Giel Beelen?

Giel Beelen is in een paar maanden tijd van een man met een buikje naar een fitboy met een sixpack gegaan. Dat vind ik ongelooflijk knap. Wat een doorzettingsvermogen, focus en discipline vergt het om een lange tijd een andere levensstijl aan te houden. Een levensstijl waarbij je weinig, maar wel gezond voedsel eet, niet mag snacken, veel slaap moet pakken en urenlang moet trainen.

In RTL Late Night vertelt hij dat iedereen dit kan bereiken, als je maar echt wilt. Dat is  fascinerend, want wist je dat 88% van de goede voornemens mislukken? Willen die 88 % het dan niet echt? Doelen waarbij je in een keer het roer omgooit en dus veel dingen tegelijkertijd verandert, zijn heel lastig te behalen. Veel gedrag is namelijk onbewust en bestaat uit routines. Om een routine goed in te laten slijten ben je een paar maanden verder. Ook doelen waarbij je dingen moet doen waar je geen beloning of plezier uit haalt zijn erg pittig. Daar ligt na verloop van tijd ,tijdens een zwak moment ‘opgeven’ op de loer.

Hoe kan het toch dat hij dit vol hield? Wat zouden we kunnen leren uit zijn documentaire? Hier mijn bevindingen:

  1. Verandering van mindset. Hij wilde al eens eerder aan zijn buikje werken, maar dat lukte niet wegens het ontbreken van de spirit er voor te gaan. In het filmpje ligt hij in bed en antwoordt hij op de vraag waarom hij niet gesport heeft dat hij even druk was. Met de juiste mindset vind je er tijd voor, dan maak je keuzes.
  2. Geloven in de haalbaarheid van het doel. Hij kreeg een link met een filmpje van Petrus Harder die 3 maanden lang een schema ging volgen om in die tijd een onderbroekenmodel te worden. Daardoor zat in zijn hoofd dat het kan als je het echt wilt. In drie maanden een onderbroekenmodel https://www.youtube.com/watch?v=r-Xfe1iLZgk.
  3. Hulp van professionals. Zij kennen de klappen van de zweep. Ze weten hoe lang iets duurt, of je het goed doet, wat er nodig is, moedigen je aan. En natuurlijk  is het afspreken met iemand anders ook een stok achter de deur.
  4. Het echt willen. Op 1:36. zegt hij dat hij het zo graag wilt halen. Drijfveren vanuit passie en noodzaak zijn de drijfveren die helpen bij geslaagde veranderingen.
  5. Sociale druk. Zodra duidelijk wordt dat hij zijn sixpack binnen 50 dagen zal halen, maakt hij het landelijk bekend. Nu moet hij wel. Nu wordt het ook een drijfveer vanuit noodzaak.
  6. Positieve aandacht (hulp/afwisseling/sociale contacten/aanmoedigingen/ontmoetingen). Dit even onder 1 kopje. Hij krijgt reacties op zijn aankondiging, dat levert een hoop aandacht op, veel aanmoedigingen, maar ook tips en daaruit voortvloeiend weer nieuwe contacten. Kan me voorstellen dat dat een hoop positiviteit en frisse energie oplevert dit vol te houden.
  7. Gewoontes aanmaken. Hij ontmoet Mohamed van Mobicep en die wijst hem op het aanleren van gewoontes. Als je jezelf de juiste gewoontes aanleert, ben je er niet meer mee bezig. Je hoeft er niet meer over na te denken. Het biedt ook structuur.
  8. Voldoende slaap. Niet alleen als je een sixpack wilt, of met een ander doel je lichaam traint. Sowieso bij plannen die je voor veranderingen met je neo cortex maakt en opvolgt, zorgt genoeg slaap ervoor dat je beter bestand bent tegen het toegeven aan verleidingen. Je neo cortex draait al volop uren met het bewuste veranderproces. Zolang gedrag geen routine is, moet het door het denkende brein aangestuurd worden. Er is een onderzoek geweest dat mensen die aan het lijnen zijn, vaker vreemd gaan. Misschien herken je het dat als je een hele drukke dag hebt gehad, dat je dan sneller iets makkelijks en lekkers kiest dan dat je een gezonde maaltijd gaat koken.
  9. Een afgebakende periode met een duidelijk doel. Het doel is duidelijk en de tijd ook. Veel veranderingen in bedrijven komen niet van de grond door het ontbreken van een duidelijk doel. Doordat het maar voor een bepaalde tijd is, is het te overzien. Hoe korter de tijd hoe overzichtelijker en makkelijker vol te houden.
  10. Oplossen van hindernissen. Onderweg naar het einddoel loopt hij tegen een obstakel op, hij kan zijn buikspieren niet aanspannen. Hij gaat actief opzoek naar hulp, laat zich informeren, oefent en geeft niet op. Hij laat zich niet uit het veld slaan en is proactief.
  11. Tussentijdse progressie. De tussentijdse weegmomenten laten zien dat er echt als wat aan het veranderen is. Deze vorderingen zijn goede beloningen en stimulansen om vol te houden. Ook reacties uit de omgeving en complimenten werken goed (als je er gevoelig voor bent).
  12. Realistische blijven/ doe wat binnen jouw macht ligt. Op het einde geeft hij aan dat hij het doel behaald heeft, zoals het binnen zijn macht ligt.. Ieder mens is anders. De een heeft een bredere bouw dan de ander. Maar doe wat je kan en wat er binnen jouw mogelijkheden ligt en vergelijk je niet met anderen.
  13. Genieten van de weg er naar toe. Het maakt een wereld van verschil als je kan genieten van de weg er naar toe en niet alleen van het eindresultaat. Als je de weg ernaar toe verschrikkelijk vindt dan wordt het heel lastig het doel te behalen.

 

 

Hieronder de documentaire van Giels road to sixpack

 

 

 

 

Waarom we meer zouden moeten lummelen

Deze week is het krokusvakantie. Bedrijfstakken als het onderwijs hebben nu verplicht een weekje rust (en hopelijk kunnen die stapels nakijkwerk ook wachten)

Lekker de tijd om eens goed te gaan lummelen.

Lummelen oftewel lanterfanten, luieren of niets doen, lijkt misschien wel tijdsverspilling, maar is eigenlijk juist een goede investering in jezelf.

Wanneer je namelijk gaat lummelen, laadt je je batterij weer op en heb je zo weer meer energie. Dan kan je weer langer door, ben je weer scherper, energieker en krijg je weer nieuwe ideeën (creativiteit).

Wie niet lummelt, laadt niet op en wie niet oplaadt raakt op den duur leeg. Stress kost energie en het is in onze huidige samenleving niet meer dan normaal om veel in je hoofd te zitten, werkdagen van 8 uren of meer te maken, fulltime te werken en dan ook nog aan allerlei andere verwachtingen te moeten voldoen.

Eigenlijk heb je dan helemaal geen tijd om te lummelen en als je dan even een poosje gaat niksen, voel je je vaak nog schuldig ook. Je had dan aan je rapport, je boekhouding of aan andere klussen kunnen werken.

Als je na wat stress niet kan bijkomen, krijg je nog meer stress en als door blijft gaan veel stress,  daarna teveel stress en uiteindelijk een burn-out. Dan stopt je lichaam ermee. Je ben dan uitgeblust van vermoeidheid,  je slaap slecht, je geheugen werkt niet meer optimaal je hebt dan concentratieproblemen, etc.

 

Hier lees je het artikel waarom lummelen van levensbelang is (Volkskrant 14-2 Door Wilma de Rek)

https://www.volkskrant.nl/de-gids/waarom-lummelen-van-levensbelang-is-en-wat-we-in-dat-opzicht-van-andere-dieren-kunnen-leren~b5d98922/

 

Tips om meer te gaan lummelen

  • Zet zo min mogelijk taken in je agenda. Schrap waar mogelijk is wat taken van je lijst.
  • Zeg vaker “nee” tegen dingen waar je geen zin in hebt en die niet noodzakelijk zijn
  • Doe iets waar je zin in hebt, zonder dat het aan verwachtingen moet voldoen.
  •  In het moment zijn, lekker genieten van wat je op dat moment doet. Dit klinkt makkelijker dan gezegd, maar vaak zitten we met ons hoofd weer ergens anders.  Dan is het ook weer de kunst dat je jezelf niet afstraft of gaat forceren. Vaak helpt het om je dan te focussen op  je ademhaling, je lichaam of je zintuigen, wat voel je, wat ruik je, wat zie je en hoor je.
  • Goede lummelactiviteiten: lezen, wandelen, fietsen, sporten, spelletjes spelen, schilderen, koken, dagje weg, terrasje pakken, filmpje kijken, iets maken, wellness, bezoeken,  de natuur in gaan.
  • Misschien een open deur, maar mocht je met iemand willen lummelen, bedenk dan dat te doen met mensen waar je energie van krijgt en niet met mensen die je energie kosten.

Lummelen is eigenlijk je effectief vervelen. Wanneer je genoeg gelummeld hebt, merk je dat, omdat je dan weer zin krijgt om weer met wat anders aan de slag te gaan.

Waar heb jij nu zin in?

 

 

 

 

 

 

Leid jij het leven of lijd jij het leven?

Ben jij op het werk aan het leiden of aan het lijden?

Persoonlijk leiderschap

De term persoonlijk leiderschap zegt precies waar het over gaat. Het gaat over jezelf aansturen, zelf leiding nemen in je leven, weten waar je grenzen liggen , voor jezelf kunnen zorgen. Deze vorm van leidinggeven is als leidinggevende de eerste prioriteit. Als je de leiding neemt en hebt over je eigen leven, dan pas kan je anderen ook leren om leiderschap te nemen over hun  eigen leven.

Bevlogenheid

Hieronder een filmpje over persoonlijk leiderschap. Het mikt nauw wat voor jou werkt. Wanneer is het zo stressvol dat je bijna tegen een burn out aan zit? Wanneer is het werk zo saai dat je je verveeld? Dit is voor iedereen anders. Daarin is het ook weer belangrijk dat je jezelf goed kent.
Hoe ga je om als de situatie anders is dan dat je in je hoofd had? Heb je dan genoeg veerkracht om ermee te dealen? Weet je wat je kwaliteiten zijn en benut je deze op de werkplek? Zodat je weet waar je goed in bent en zelfvertrouwen krijgt? Neem je de regie over je leven en weet je waar je eigen grenzen liggen? Zodat je uiteindelijk niet met een burn out thuis komt te zitten?

Het filmpje “bevlogenheid” geeft het goed weer.

5 tips om de vicieuze cirkel van perfectionisme te doorbreken

Hoe vaak heb jij het perfecte plaatje in je hoofd? Hoe het volgens jou zou moeten zijn? Denk aan het moment dat je bent aangenomen bij je nieuwe dynamische baan, of je krijgt een nieuwe uitdagende functie of je verhuist naar die gloednieuwe kinderrijke buurt. Wat gebeurt er als het niet aan dat plaatje voldoet? Dat die dynamische baan, die uitdagende functie of die kinderrijke buurt niet voldoet aan jouw verwachting? Ga je dan nog harder je best doen om ervoor te zorgen dat die baan aan jouw verwachting voldoet? Of ga je nog meer uren maken zodat de functie aan jouw eisen voldoet? Of ga je activiteiten ondernemen in de buurt zodat het toch de buurt wordt waar je het liefst wilt wonen. En dan…. Het lukt nog steeds niet? Dat voelt als falen, als een mislukking. Je vraagt je af of je wel de juiste keuzes hebt gemaakt of moet je er toch weer een schepje boven op doen om het haalbaar te maken?

Het perfecte plaatje oftewel perfectionisme

Perfectionisme houdt in de je je best doet om iets zo accuraat en goed mogelijk te doen. Een bepaalde mate van perfectionisme is helemaal niet erg. Dat zorgt ervoor dat je het beste in jezelf naar boven kan halen. Het wordt pas een probleem als je er continue naar streeft om het hoogst haalbare te halen, als falen een doodzonde is en dat je eigenlijk nooit echt tevreden bent over jezelf. Je voelt het als een mislukking en je bent niet goed genoeg. Dit kost ontzettende veel energie en kan leiden tot overspannenheid en in het ergste geval een burn out.

De oorzaken van perfectionisme

Perfectionisme wordt vooral veroorzaakt door angst. Angst om niet te voldoen aan hoe het hoort, de controle te verliezen en niet de waardering te krijgen die je nodig denkt te hebben. Je gebruikt het perfectionisme om liefde, succes en waardering te krijgen. Perfectionisten weten vaak zelf wel dat ze hoge eisen aan zichzelf stellen, maar er is telkens een vervelend stemmetje, oftewel de interne criticus, die zegt dat het niet goed is of dat het beter kan. Dit is een overtuiging die zich ooit in je jeugd in het brein genesteld heeft en gedachten en gedraging beïnvloedt en voedt.

De gevolgen van perfectionisme

Doordat perfectionisten voornamelijk gericht zijn op het voorkomen van fouten, zijn ze ook minder productief en effectief. Dit zie je terug in uitstelgedrag of ze verliezen zichzelf in alle details waardoor ze veel langer met iets bezig zijn dan nodig is. Daarnaast is er dan weinig tijd over voor plezier, creativiteit en groei. Door de angst die ze voelen voor o.a. kritiek en feedback van anderen, durven ze hun werk vaak niet aan collega’s te laten zien en beletten ze zichzelf om te leren van tips en verbeterpunten. Ze blijven het liefst in hun comfort zone, ze pakken taken op die ze kennen en waarvan ze zeker weten dat het succes oplevert.

Maar hoe ironische ook. Vaak is perfectionisme de oorzaak van fouten. Door de angst die ze ervaren om fouten te maken, leggen ze de lat zo hoog, dat er juist fouten gemaakt worden. Het is namelijk onhaalbaar. En wat doe je dan als die- hard perfectionist? Dan leg je de lat nog een stukje hoger.

“ Als ik dit keer nog harder mijn best doe, dan haal ik het wel”.

Perfectionisme is een vicieuze cirkel en het gevolg hiervan is dat perfectionisten hierdoor een laag zelfbeeld creëren. Het gevoel van eigen waarde is afhankelijk van waardering van anderen. Gericht op externe factoren en dat maakt de perfectionist kwetsbaar.

Doorbreek de cirkel

Vijf tips om de vicieuze cirkel van perfectionisme te doorbreken:

1. Het erkennen dat je een perfectionist ben. Dat je de laat voor jezelf veel te hoog legt. Hier is veel moed voor nodig want het betekent dat je je tekortkomingen zal moeten accepteren. Het is van belang dat je je realiseert dat perfectionistisch gedrag ongewenst is en dat perfectie een illusie is. Als je je dat realiseert is de eerste stap al gezet.

2. Daarna zal je in gevecht moeten gaan met de gedragingen en overtuigingen die het perfectionisme voeden. Waar ben je precies bang voor? Wat is het ergste wat er kan gebeuren? Als je deze antwoorden wat helder heb, Kun je jezelf gaan uitdagen.

3. Daag jezelf uit om blanco, zonder verwachtingen met nieuwsgierigheid een nieuwe situatie in te stappen. Neem waar wat je ziet zonder te oordelen. Stel vragen voor jezelf. Stel jezelf open. Wees bereid om de nieuwe situatie te ontdekken zonder daar een oordeel over te hebben of iets van te verwachten. Ga als een kind op ontdekkingsreis.

4. Als je de nieuwe situatie hebt afgetast, vraag jezelf dan af wat wil en kan ik hiermee? Voelt dit goed? Experimenteer met je nieuwe taken. Ervaar waar je goed in bent en waar nog uitdagingen voor je liggen. Het belangrijkste in deze fase is, dat je experimenteert en dat doet met zelfcompassie.

5. Wees lief voor jezelf. Focus je vooral ook op taken of gebeurtenissen die goed gaan. Je hoeft niet van 1 naar 10. Als je een stap maakt van 1 naar 2 mag je dat vieren voor jezelf. Geeft jezelf een compliment en deel je succes ervaring. Als je bij stap 2 bent aangekomen en je gaat weer een nieuw stapje maken, stel jezelf dan weer open. Ga weer op ontdekkingsreis en wees lief weer voor jezelf.

“Ik wens je een hele fijne reis”

 

Heb jij last van je perfectionisme en wil je dit doorbreken? Wil je hier meer informatie over en ervaren hoe wij werken? Binnenkort organiseert DC Theaterinterventies gratis inloopavonden. We behandelen dit onderwerp en laten je ervaren hoe je uit de vicieuze cirkel kunt stappen. Houd onze website in de gaten. Daar zullen de data binnenkort op gepubliceerd gaan worden.

Waar humor allemaal goed voor is

Kijk even naar het onderstaande filmpje van Klikbeet.

Nu is humor natuurlijk heel persoonlijk.

Heb je hier ook om moeten lachen? Ga even de volgende dingen na.:

Wat doet dat met je?

Merkte je verschil bij je zelf voor, tijdens en na het filmpje?

Wat doet het met je gemoedstoestand?

Bleef je kijken of juist niet? En wat maakt dat je bleef kijken of juist niet?

Wat heb je allemaal onthouden?

 

Er hangen veel voordelen aan humor:

  • Humor of lachen maakt gelukshormonen (oxytocine, serotonine) aan waardoor je een fijn en gelukkig gevoel krijgt.
  • Humor werkt verbindend: even lekker lachen met elkaar verstevigd de band. Lachen werkt aanstekelijk. (Aanstekelijk lachen bij een bushalte)  https://www.youtube.com/watch?v=E-iWZvdzeGM
  • Humor maakt ons gelijkwaardiger, vandaar ook dat we sneller grappen maken en lachen om persiflages van het koningshuis en bloopers van of blunders van hooggeplaatsten. (Lucky TV Willy) https://www.youtube.com/watch?v=s9V35HeVmRM&list=PLB4QsdLFQ8fESkVxXTb2uIglkR0JHxGtQ&index=2
  • Humor relativeert, wanneer je in een sombere stemming bent, kan humor je weer laten inzien dat je de situatie in je hoofd het soms zwaarder kan maken dan het in werkelijkheid is en je een opgewekter humeur geven. Ook iemand aanspreken of aangesproken worden met humor maakt het minder zwaar.
  • Humor werkt daardoor ook stress en angst verlagend. In trainingen of bij presentatie werkt humor ook om mensen zich vrijer te laten voelen om hun meningen te delen of te oefenen voor de groep.
  • Humor zorgt voor vermaak. Een presentatie of een lezing met humor maakt dat je langer je aandacht erbij kan blijven houden, het is leuk om te volgen en daardoor onthoudt je ook meer. Jos Burgers is een goed voorbeeld van iemand die zijn expertise met humor deelt. (Jos Burgers met 3 tips uit Geef nooit korting) https://www.youtube.com/watch?v=u9fTnsgTtJY 

 

En  er zijn ook valkuilen aan humor:

  • Doordat humor zorgt voor gelijkwaardigheid, kan het zijn dat je als leidinggevende met humor je gelijkwaardig aan de medewerkers maakt en het is de vraag of je dat wel wilt.
  • Vaak gaan grappen ten koste van iemand of een groep. Hopelijk zijn met het bovenstaande filmpje er nu geen gekwetste studenten, Aldi-klanten en Nazi’s.
  • Grappen worden niet altijd gewaardeerd. Iemand die de hele tijd maar leuk probeert te doen terwijl het niet jouw humor is, kan best voor irritatie zorgen. (Man lacht teveel na zijn operatie) https://www.youtube.com/watch?v=f1B6s7gTRbs

 

 

 

Wat is het verschil tussen een trainer en een facilitator

Dit is een veel gestelde vraag aan ons.

Wanneer kies je voor een facilitator en wanneer kies je voor een training met een trainer?

Er zijn een aantal verschillen.

 

Trainer

Wanneer je een training gaat regelen als manager dan doe je dat omdat je wilt dat er bepaalde vaardigheden getraind worden. Hoe pas je bepaalde kennis nou in de praktijk toe? Bij een training wordt er getraind op kennis en gedrag.

Er staat van tevoren vast waar het over zal gaan en naar welk resultaat toe gewerkt wordt.

Een trainer weet meer dan de deelnemers. Hij/zij geeft theorie en wisselt deze af met oefeningen waarbij de trainees de theorie kunnen toepassen.

De trainer is verantwoordelijk voor het proces bij jou als opdrachtgever. De inhoud van de training heeft hij in overleg met jou als opdrachtgever gemaakt.

 

Facilitator

Je huurt een facilitator o.a. in bij een (cultuur)verandering, maar ook voor het faciliteren van trainingen en workshops.

Als je een facilitator inhuurt, hoeft het nog niet duidelijk te zijn hoe de verandering eruit moet komen te zien en waar de angel nou in zit.

Het doel van de facilitator is zorgen voor bewustwording van gedrag en de effecten ervan. Daar heeft hij /zij een groot arsenaal aan theatrale en didactische werkvormen voor.

Hij/zij volgt wat er nodig is in het proces bij de groep en in overleg met jou als klant. Daardoor kan hij/zij terplekke oefeningen inzetten die er op dat moment nodig zijn.

De groep is verantwoordelijk voor zijn eigen proces en wordt door de facilitator geprikkeld en ondersteund.

De kennis en ervaringen van de groep worden geactiveerd en ingezet bij de oefeningen waardoor het ook van de groep is en blijft. Dit maakt het ook persoonlijker en dat geeft meer eigenaarschap en het werkt motiverend.

Een facilitator kan zowel ingezet worden aan het begin, het midden als aan het einde van het veranderproces.

In het begin o.a. om de noodzaak van de verandering bij de teams voelbaar te maken. Het midden o.a. door te begeleiden hoe kennis en vaardigheden eruit moeten zien en hoe die te implementeren in de praktijk. En het einde van het veranderproces hoe jullie de verandering in gang kunnen houden.

Gezien het om actieleren gaat, is het dynamisch en interactief en geeft het veel energie en plezier bij de deelnemers.

 

(Wij van DC Theaterinterventies zijn facilitators bij veranderprocessen. We combineren het faciliteren met ons acteurschap en onze kennis en ervaringen uit de improvisatiewereld.)

 

De “durf te dromen”mindset

Stel; je stapt een verandering in en alles is mogelijk. Hoe gaat de verandering er dan uitzien? Is dit mogelijk binnen jouw organisatie. Is dit mogelijk voor jou?

Het anders willen doen omdat het oude recept niet meer werkt. Hoe vaak lopen we wel niet tegen onze eigen belemmeringen aan?

Dit filmpje vinden wij erg passend. Stel je voor je dat je met elkaar een verandering instapt met de mindset van het filmpje. Hoe zou het er dan uitzien?

Wij zijn benieuwd naar je reactie.