Fietsen leer je niet door naar een fiets te kijken
Ervarend leren klinkt als iets wat van de laatste tijd is.
Voorheen waren trainingen vooral zo:
Trainer of eigenlijk een docent vertelt hoe het moet.
Laat je soms iets zien op een flap over of een spreadsheet of via de beamer.
Deelnemers van de training zitten achter hun tafel luisteren, stellen vragen en maken aantekeningen.
Tegenwoordig zijn er allerlei bureaus en trainers en die trainingen met ervarend leren aanbieden. Leren door te doen.
Toch raar dat dat een soort van ‘nieuw’ is, want als kind heb je toch ook het meeste geleerd door het te doen?
Leren lopen, praten, spelen met je eten om de structuren te leren kennen en dat je doperwtjes met een vork ver kan wegschieten.
Ik moet nog de eerste mens tegenkomen die als kind heeft leren fietsen door gewoon vaak naar een fiets te kijken.
Zo nieuw is het eigenlijk niet.
“Ervarend leren is spannend”, hoor ik vaak. Vooral als je met acteurs gaat werken. Want dan kijkt iedereen, je gaat iets doen wat je misschien nog niet beheerst en je weet niet hoe heftig de acteur zal reageren. Velen blijven toch nog maar even zitten om te kijken hoe een ander het ervan afbrengt wanneer gevraagd wordt wie er wilt beginnen.
Het is ook erg interessant en leerzaam om zo’n ervaring te zien.
Veel interessanter dan naar iemand te kijken die iets aan het leren is door te lezen.
Maar wie het doet, die onthoudt het meest.
Volgens de piramide van Bales onthoud je 20% als je het hoort en ziet zoals een documentaire op tv of passief een webinar of een cursus volgen.
Je onthoudt 30% van een demonstratie, zoals het kijken naar een collega tijdens een ervarend lerenoefening.
Maar als je zelf de praktijkoefening doet, onthoudt je 75% en wanneer je daarna voor jezelf een samenvatting maakt of het uitlegt aan een ander wordt dat percentage nog veel hoger, namelijk 90%.
Wat zijn jouw ervaringen met ervarend leren?
